Na miejscu

6 miesiecy i 16 dni od przekroczenia progu po raz pierwszy... Prawie 4 miesiace od kupna... 3 miesiace od odebrania kluczy... Niespełna 3 miesiace remontu... po 2h przeprowadzki... Jestesmy!

Droga do urzadzenia jeszcze dluga ale juz na swoim :)

Godzina P

Pobudka 5 rano, 2 kawy w papierowych kubkach, dopakowanie ostatnich rzeczy od 7 porzadna poranna gimnastyka i juz jedziemy. Nareszcie!

Z jak ... Zenon

Część naszej przygody, która zasługuje na niezależny post lub też serię postów - zobaczymy, aha,  - to meble kuchenne i/lub szafy zabudowane. Bohaterem opowieści będzie pan Zenon.

O Panu Zenku dowiedzieliśmy się od naszych znajomych, którzy niedawno skończyli urządzać mieszkanie, i z pomocy i ekspertyzy tegoż człowieka korzystali już dwukrotnie. Ich opowieści jednak były przetkane ciekawostkami związanymi z tym człowiekiem. Pojechaliśmy więc do naszych nowych sąsiadów na Mokotowie, żeby zobaczyć jakość wykonania mebli kuchennych. Była zachwycająca. Pełen profesjonalizm, dopasowanie, wszystko chodzi równo, płynnie, tak jak trzeba. Gdy usłyszeliśmy cenę, zwaliła nas z nóg. Nie będę przytaczał dokładnej kwoty, bo nie ma ona sensu bez obejrzenia tego, co wchodzi w jej skład, jednakże było to ponad 2 razy taniej niż sklepy warszawskie z kuchniami na wymiar, i chyba nawet nieco taniej niż urządzenie kuchni w Ikei.

Skoro taka polecana osoba, to można zapytać w czym problem? Po co to opisywać? Nudzi nam się, nie mamy innych problemów związanych z remontem?

Pan Zenon to Człowiek z Mazur. O Ludziach z Mazur słyszeliśmy już wcześniej, kiedy nasz znajomy z pracy urządzał swoje mieszkanie. Jego Człowiek z Mazur miał specyficzną metodę pracy. Najpierw zażądał dużej ceny, po czym zszedł mocno z ceny gdy usłyszał, że za wysoka. Aha. Po uzgodnieniu ceny, i ciągłym wydzwanianiu do niego, odpowiadał że tak tak, ale że na razie nie miał czasu, i nie wie kiedy będzie gotowe. Po czym znienacka, bez zapowiedzi zapukał do ich drzwi, z gotowymi meblami, które przyjechał montować. No tak...

Nasz Człowiek z Mazur okazał się jak dotąd znacznie lepszy, choć specyficzny. Z opowieści słyszeliśmy, że ma mocny charakter. Na różne widzimisie klientów odpowiada " Aha, no tak, fajny pomysł, pewnie tego tak nie zrobimy" albo " Ja myślę, że zrobimy to tak:" lub też "Aha, zobaczymy czy to tak zrobimy, niech pomyślę, raczej nie". "Odezwę się do Państwa w ciągu 2-3 dni. Może jutro. Pewnie nie".

Wybór uchwytów - "Ja państwu założę uchwyty i się zdecydujecie, czy się podobają".

Po zrobieniu wstępnych oględzin u nas, czekaliśmy aż mieszkanie będzie bardziej skończone - to znaczy, aż kuchnia będzie skończona i równa, aby nasz maestro mógł dokonać dokładnych pomiarów. O tym, jak wygląda sprawa z naszą kuchnią dowiedzieliśmy się od znajomych nam go polecających, których odwiedził aby dokonać jakiś tam poprawek.

- " A no wiecie państwo, tam na Kieleckiej to taki gruz, no nic tam nie można zobaczyć, ja nie wiem jak to będzie!"

Fajnie. Szkoda że nam tego nie powiedział.

Do rzeczy jednak. Aha.

Pan Zenon nas odwiedził aby dokonać dokładnych pomiarów. Okazał się być człowiekiem w średnim wieku o przemiłej aparycji. Brakowało mu tylko lekarskiego fartucha - ponieważ ze swoją teczką wyglądał jak lekarz. Miły wyraz twarzy, spokojny rzeczowy głos, a to jak posługiwał się miarką, przypominało lekarza wywijającego stetoskopem. Albo skalpelem.

Pan Zenon okazał się być niesamowicie konkretnym profesjonalnym człowiekiem. Jeżeli wszystko pójdzie gładko, to polecimy go wszystkim. Na razie jesteśmy na etapie wyceny.

Jedyna śmieszna przypadłość, to specyficzne "aha" powtarzane jako słówko posiłkowe lub werbalne przytaknięcie. Do tego stopnia:

- Apsik! - Kichnął bohater tego posta
- Na zdrowie - mowią właściciele
- Aha - odparł notując ołówkiem w kajecie

Rozmowa telefoniczna z wyceną, zaczęła się od tego, że przeprasza że tak drogo, ale następujące rzeczy znacznie podrożyły całość: Niestandardowa szerokość blatu, niestandardowa głębokość szafek, niestandardowe prowadnice, nietypowe prowadnice szafek górnych. Po czym ostateczna cena zaskoczyła nas BARDZO pozytywnie.

To na razie tyle. Wygląda na to, że jest to człowiek naprawdę lubiący swoją pracę. No i pochwalił naszą łazienkę słowami - Ach jak tu pięknie!

Aha!

Największy problem

Największych problemów mieliśmy już kilka. O tych pierwszych już ledwie pamiętamy i wydaje się jakby poszło to raz, dwa. Po kolei:

• Płytki - kładziemy je raz na wiele lat więc lepiej żeby się podobały. Poszło wbrew pozorom nieźle  Po tygodniowym poszukiwaniu w internecie poszło z górki.
• Wybór armatury do łazienki - myśleliśmy ze zajęło to nam wieki i spędzało sen z powiek
• Wybór okapu - lekką ręką 3 tygodnie buszowania po Ceneo.pl. Na widok okapu robiło się już nam niedobrze. Do tej pory nie wiem czy mamy właśnie ten jedyny ale wybrany jest.
• Drzwi - multum producentów, co jeden to droższy. Rozważaliśmy już zasłonkę w drzwiach ale ostatecznie się udało. Cały czas nie wiemy czy te do pokoju wejdą ale są na miejscu i zrobimy wszystko (dosłownie wszystko bo już w tym celu skuliśmy tynk z jednej ze ścian) żeby weszły,

I najnowsze cudo:

• Rewizja do liczników - nie, nie pomyliłam się. to najnowsza rzecz która przebiła wszystkie powyższe razem wzięte. 

Głupia klapka która daje dostęp do odczytania liczników raz na pół roku i do zakręcenia zaworów od święta. Wypada jednak w samym centrum naszej łazienki i nie chciałam żeby to była zwykła biała metalowa klapka.

Zrobiona z kafelek wtopiona w ścianę nie wchodzi w grę bo układamy kafelki w cegiełkę. 

Pierwsza myśl - stare żeliwne drzwiczki ze zdemontowanego pieca kaflowego. Znalazłam na gumtree, pojechałam odebrać nadźwigałam się bo nie wierzyłam że to będzie taaaakie ciężkie. Jak się okazało za ciężkie. Nawet po wyciągnięciu tzw "duszy" nasza konstrukcja z karton-gipsu nie miała szans ich udźwignąć. Drzwiczki ze smutkiem powędrowały do piwnicy. 

Znalazłam dystrybutora podobnych drzwiczek ale z aluminium (ze 20 razy lżejsze). Podany wymiar był bardzo tajemniczy 6*8 - co to znaczy. Po wielu telefonach dowiedziałam się że znaczy to w calach i jest to za mało.

Znalazłam więc producenta owych drzwiczek który w swojej ofercie ma też trochę większe z wizerunkiem kominiarza. Biorę! Pan mówi hola, hola. Ile tego ma być? 100? ze smutkiem w głosie mówię skromne sztuk 1. Niestety nie da się tylko hurtowo :(

Pożegnałam się więc z drzwiczkami stylowymi i zaczęłam szukać w ofercie bardziej standardowych. Poszłam więc na kompromis i padło na proste drzwiczki ale przynajmniej znalazłam takie które będą miały fakturę i kolor grzejnika:

Mały kawałek blachy już jest w drodze a ja w tym czasie zastanawiam się co będzie naszym następnym największym problemem...

Dzien kobiet

Nominacji do miana najlepszego prezentu na dzień kobiet było kilka m. in. ogromny ananas który stał rano na moim biurku kiedy przybyłam do pracy jak gdyby nigdy nic. Zwycięzcą jednak okazał się ten:

Pierwsze paczki

Wiosenne porzadki i przy okazji pakowanie kartonów. Jak się pakować to ze stylem!